، در هر سی‌و‌سه سال، معمولا هشت سال کبیسه وجود دارد (به ندرت در هر سی‌وسه سال هفت سال و به مراتب نادرتر نه سال کبیسه خواهد بود). در تقویم هجری خورشیدی پس از هر چهار یا پنج سال (در هر سی‌وسه سال در بیشتر موارد یک کبیسه پنج ساله و هفت کبیسه چهارساله می‌باشد) و در تقویم گریگوری پس از هر چهار یا هشت سال، یکسال کبیسه خواهد بود (در هر چهارقرن سه کبیسه هشت ساله و مابقی همه چهارساله وجود دارد). در تقویم‌های قمری، مثل 

، طول سال‌های عادی ۳۵۴ روز و طول سال‌های کبیسه ۳۵۵ روز است. در این تقویم‌ها پس از هر دو یا سه سال یک بار سال کبیسه می‌شود. و در یکدورهٔ سی ساله، ۱۱ سال کبیسه وجود دارد.

^[۱]

، 

 و 

، طول سال‌های عادی ۱۲ ماه و طول سال‌های کبیسه ۱۳ ماه است.

 شیوه یکنواختی وجود ندارد. برای سال‌های ۱۲۴۴ تا ۱۳۴۲، چنانچه باقی‌ماندهٔ حاصل تقسیم سال مورد نظر بر عدد ۳۳، یکی از اعداد ۱، ۵، ۹، ۱۳، ۱۷، ۲۲، ۲۶ و ۳۰ باشد، آن‌سال کبیسه است. و برای سالهای ۱۳۴۳ تا ۱۴۷۲ به‌جای ۱۷، باقی‌مانده ۱۸ ملاک خواهد بود. و برای دیگر سالها نیز به مراتب تفاوتهایی در اعداد هشتگانه فوق وجود دارد.

تشخیص کبیسه بودن سالها

۱) سال میلادی مورد نظر بر ۴ بخش‌پذیر باشد (باقی‌ماندهٔ تقسیم آن سال بر ۴ برابر ۰ باشد) و بر ۱۰۰ بخش‌پذیر نباشد(باقی‌ماندهٔ تقسیم آن بر ۱۰۰ برابر ۰ نباشد)

۲) سال میلادی مورد نظر بر ۴۰۰ بخش‌پذیر باشد

به عنوان مثال سال ۱۹۰۰ میلادی با این که بر ۴ بخش‌پذیر است سال کبیسه نیست (چون بر ۱۰۰ بخش‌پذیر است). سال ۲۰۰۰ میلادی سال کبیسه است (چون بر ۴۰۰ بخش‌پذیر است). سال ۲۰۰۴ میلادی سال کبیسه است (چون بر ۴ بخش‌پذیر است و بر ۱۰۰ بخش‌پذیر نیست).